Categorie: persoonlijke ontwikkeling

Geplaatst op

De twee uitersten van een zwangerschap

FullSizeRender (1)

Iedereen kent het wel, dat vrouwen die zwanger zijn zo´n prachtige gloed over zich heen hebben. Ik had er in ieder geval al vaak van gehoord voordat ik zwanger werd. Ik zag het al helemaal voor me om in de roze bubbel te zijn en vol in mijn moederlijke vrouwelijke oerkracht te staan.

Helaas loopt het niet altijd zo en heb ik het van dichtbij mogen mee maken.

Jaarlijks hebben 130.000 vrouwen last van zwangerschapsmisselijkheid. De helft daarvan heeft last van een ergere vorm van misselijkheid en 2% daarvan heeft last van zeer ernstige zwangerschapsmisselijkheid en braken vaak gepaard met een soort depressie.

Ik was daar één van.

Vanaf de dag dat ik zwanger werd en dit was voor mij op vakantie in Azië, was ik er meteen slecht aan. Duizelig, misselijkheid, extreme moeheid, benauwd en kon al moeilijk meer genieten van iets. Toen ik een week later terug was in Nederland begon het voor mij echt heel erg te worden. Ik had last van extreme zwangerschapsmisselijkheid. Dit hield in dat 24 uur per dag extreem misselijk was. Alles zorgde ervoor dat ik braakneigingen had en constant maagzuur. Ik kon amper wat eten of drinken en al helemaal niets ruiken. Bijna van alles moest ik naar de wc rennen of werd ik nog misselijker. Mijn vriend deed al dagen zijn geurtjes buiten de deur op en even naar de winkel boodschappen doen was voor mij een hel. Alle geuren in de winkels, rokende mensen op straat, allerlei parfums. Doordat mijn reukvermogen nog meer versterkt was, maakte het alles voor mij zo nog ondraaglijker. ’s Nachts sliep ik niet goed, want moest vaak plassen, lag constant te woelen van de misselijkheid en moest vaak naar de wc rennen om te braken.

Naast deze extreme misselijkheid die ik 24 uur per dag ervoer en de extreme moeheid was ik vanaf de dag dat ik zwanger werd meteen in één klap depressief. Ik weet nog dat ik in Azie was, voordat ik nog zwanger was en ik me het gelukkigste van mijn leven voelde. Alles klopte in mijn leven en ik benoemde ook dagelijks naar mijn vriend dat ik mijn droomleven leefde. Ik was zo op en top gelukkig.

Vanaf het moment dat ik zwanger werd, leek er in 1 seconde een aan- en uitknop voor depressie aan te zijn gezet. Ik was in een zwart gat gevallen. Alle liefde en vreugde die ik van tevoren voelde, was in één klap weg. Ik voelde me beroerdste ever en ik wist me totaal geen raad meer. Ik voelde alleen maar angst en wanhoop. Alle hoop en vertrouwen leek in een klap te zijn weggevallen. Dagelijks huilde ik aan een stuk door en lag ik ineengedoken op de bank of hing ik boven de wc. Mijn coaching en schrijven kon ik op geen manier meer voortzetten en ik baalde enorm dat ik steeds weer al mijn klanten af moest zeggen.

Er leek geen eind aan dit te komen en ik voelde me zo beroerd en tegelijkertijd schuldig dat ik niet van mijn zwangerschap kon genieten. Jarenlang was moeder worden van mijn eigen kind één van mijn grootste dromen en nu het zover was, wilde ik niets liever dan niet meer zwanger zijn. Ik voelde me zo slecht dat ik zelfs dagen op de houten vloer in de huiskamer lag, omdat ik me geen raad meer wist. Ik voelde me zelfs zo erg, dat ik meerdere malen heb gezegd dat ik ermee wilde kappen. Niet met de zwangerschap, maar met mijn leven. Ik voelde dit echt zo. Voor mij was er geen uitweg meer, behalve die uitweg. Ik was compleet de liefde kwijt. De liefde voor mezelf, de liefde voor mijn leven, voor alles.

Omdat ik zo diep zat, wantrouwde ik alles en iedereen. Er was ook zoveel boosheid in me wakker geworden. Ik was nogmaals de liefde kwijt en werd compleet overgenomen door angst. De enige angst die ik niet leek te voelen, was voor de dood. Ik snapte er ook niets van, dat ik terwijl ik jarenlang zoveel kennis en ervaring had opgedaan over het leven en over de liefde en over de zingeving. En zelfs zoveel anderen hierin heb gecoacht en geholpen, ik er nu helemaal niets mee kon. De zwangerschapshormonen zorgden ervoor dat ik hier helemaal niets mee kon en ze mijn hele lichaam en geest overnamen. Ik was in het meest zwarte donkere gat ooit gevallen en ik leek er niet meer uit te komen. Ik wilde ook koste wat kost hier zelf uit klimmen, ook al lukte me dat echt niet meer.

Ongeveer na 13 weken zwangerschap gebeurde er iets wonderbaarlijks.

Mijn vriend had me al die maanden gesteund en bleef aandringen op dat ik hulp zou zoeken. Enkele familieleden en een paar vrienden waren er ook al die tijd voor me en gaven me niet op. Ze bleven me steunen en hier heb ik enorm veel aan gehad.

Na 13 weken vond ik hulp bij een vrouw die exact hetzelfde doorgemaakt had en die wist me weer hoop te geven. Ze liet me ook weer voor het eerst liefde en vreugde voelen en dit heeft me zoveel gedaan, dat ik nooit meer zal vergeten. De herkenning en het feit dat er ook anderen waren die dit hadden, gaf me de meeste hoop. Deze vrouw had dit twee zwangerschappen lang, negen maanden doorgemaakt en ze was er bovenop gekomen. Ze was zelfs supergelukkig en ik herkende me in haar op alle gebieden. Ze vertelde ook dat er veel meer in Nederland waren die hier mee kampten. Het heet ernstige misselijkheid en er is zelfs een stichting voor die heet ZEHG. Deze stichting gaat verder niet in op de depressie, maar richt zich vooral op de misselijkheid, het fysieke stukje.

Toen ik daarna verder op onderzoek uit ging, bleek dat er veel meer deze combinatie hadden gehad van extreme misselijkheid/braken in combinatie met extreme depressie die ineens op komt zetten en ook ineens weer weg is. Ik heb zelfs vele verhalen gelezen van vrouwen die zelfs hun zwangerschap hebben afgebroken, omdat ze zich echt geen raad meer wisten en dat snap ik helemaal. Dit gevoel kun je niet uitleggen aan een ander als die het niet heeft ervaren. Net als baren en weeënpijn, je pas weet als je het zelf hebt ervaren. Dit probleem is dan ook niet op te lossen met ‘s ochtends uit bed komen en meteen een beschuitje eten. O wat heb ik me daar aan geërgerd als de zoveelste daarmee aan kwam zetten. Zeg dat alsjeblieft nooit tegen iemand die ook deze extreme negatieve ervaring meemaakt, want dat is echt super kwetsend en er is veel meer aan de hand. Je kunt dat wel zeggen tegen iemand die gewoon zwanger is en een normale misselijkheid ervaart. Ik weet uit ervaring met anderen die dit ook door hebben gemaakt, dat ze dit als ergste vonden, als mensen dat tegen hun zeiden. Ze weten echt niet waar ze over praten, ook al is ze dat niet kwalijk te nemen natuurlijk.

Maar zoals ik al zei, zijn er twee uitersten van een zwangerschap en voel ik me als super gezegend, dat ik diegene ben die het beiden heeft mee mogen maken( en nu nog mee maak). Zoals ik al eerder benoemde zijn er ook ongelukkigen waarvan ik er nu een aantal ken, die het negen maanden lang hebben meegemaakt. Ik heb zoveel respect voor hen gekregen. Wat een powervrouwen!

Na 13 weken leek het wel of de knop depressie weer uit was gezet en ineens voelde ik me het gelukkigste ever. Ik voelde de liefde weer rijkelijk stromen en kon weer genieten van alles. Na er drie maanden zo verrot uit te hebben gezien( en dat was het echt), heb ik vanaf de vierde maand wel die mooie zwangerschapsgloed over me heen. Mijn haar glanst volop en is weer een volle bos geworden. Mijn huid ziet er weer heel mooi uit. Ik voel me constant zo top dat ik werkelijk volop straal en wel licht lijk te geven. Nu kijken de mensen in de winkel en in de straat niet meer naar me van wat heeft die onder de leden, maar wat een stralende schoonheid ben jij. Ik voel me ook echt prachtig met mijn prachtige buik die volop groeit. Ik heb constant een glimlach op mijn gezicht en kan vol genieten van het Wonder dat in mijn buik groeit. Het is echt geweldig om steeds je kindje volop te voelen schoppen en haar te zien bewegen op de echo’s. Te horen dat ze goed groeit en dat alles goed is.

Ik geniet nu iedere dag volop van het grote wonder om onderdeel te zijn van zoiets moois en wonderbaarlijks.

O wat ben ik dankbaar dat ik beide uitersten mee gemaakt heb. Doordat ik ook de andere kant heb meegemaakt, ben ik des te dankbaarder voor mijn zwangerschap en dit wonder dat ik nu mee maak. Ik heb er daarnaast zoveel meer uit geleerd dat mij enorm helpt bij het coachen van mijn klanten. Ik merk dat mijn coaching-sessies nu veel verrijkter zijn en dat ik nog helderder ben. Ik kan nog meer op het niveau van de klant zijn.

Dankjewel Universum voor dit mooie geschenk. Dankjewel dat ik deze beide uitersten heb meegemaakt en dankjewel dat ik er nu weer meer en beter anderen mee kan helpen. Dankjewel dat ik nu in de roze bubbel mag zijn en dat er inderdaad een extra vrouwelijke moeder-oerkracht in me wakker gemaakt is. Ik ben mijn hele leven al moeder geweest van vele kinderen en de meesten kennen me niet anders dan moeder Jamie, maar om nu moeder te zijn van mijn eigen kind dat ik ook heb mogen dragen, maakt het toch allemaal net even specialer. Ik zou zo hoe ik me nu voel, altijd wel zwanger kunnen zijn. Dit is wat mensen voelen als ze de zwangerschapsgloed hebben.

Dankjewel!

Ik heb deze blog geschreven, omdat het mij ook hielp te weten dat ik niet de enige was. Ik wil graag dat anderen die dit ook hebben meegemaakt of doorheen gaan het hoop geeft. Dat het echt stopt op een gegeven moment. Of doordat je bevalt of op een andere manier de zwangerschap eindigt of net zoals bij mij gewoon ineens.

Jamie Vousten

 

 

Geplaatst op

Kiezen voor je gelijk of voor liefde!

We hebben in ons leven constant te maken met relaties. Relaties met je partner, familie, vrienden, collega’s, kinderen, buren of wie dan ook.

Met alle mensen gaan we een relatie aan. Dit kan een intieme relatie zijn of oppervlakkig. Er zijn vele soorten relaties.

Wanneer we met anderen te maken hebben, is er sprake van communicatie. Daarnaast hebben we ook allemaal te maken met het Ego. Ieder van ons heeft een Ego.

Het ego is constant bezig zichzelf te beschermen, verdedigen en zich superieur te maken aan anderen. Het ego denkt altijd dat het zich moet beschermen en verdedigen. Het ego weet het ook altijd beter dan anderen. Het ego denkt in ‘’Ik’’ in plaats van ‘’Wij’’.

Het ego wil zich altijd beter voelen. Dit gaat vaak ten koste van anderen. Het ego ontstaat vanuit angst. Het geeft jou het gevoel dat je je altijd moet beschermen tegen gevaar. Beschermen tegen de dood.

Wanneer je samen met anderen bent en vooral in intieme relaties, waaronder die met je partner of die met je familie. Zal je vaker dan anders het gevoel hebben dat je jezelf moet beschermen. Dat je je ruimte moet beschermen. Dat je jezelf moet verdedigen, want anders voel jij jezelf niet goed.

Zo komt het vaak voor, dat je zeker weet dat jij gelijk hebt en koste wat kost je gelijk wilt halen.

Je gelijk willen halen is het tegenovergestelde van liefde. Het is altijd een situatie waarin jij je superieur voelt tegenover de ander en de ander dus minder moet zijn. Jij wilt je beter voelen dan de ander. Jij bent bang dat jij je minder voelt, wanneer jij de ander laat ‘’winnen’’. Tenminste zo ziet het ego dat.

In de wereld van liefde, is er geen winnaar en verliezer. Er is niemand die beter is dan de ander. Iedereen is gelijk.

Wanneer je op het moment van een situatie, waarin je eenieder zijn gelijk wilt halen, de strijdbijl laat vallen en kiest voor liefde, zal de strijd meteen ophouden. Er kan geen strijd zijn, waar de een ophoudt en kiest voor liefde.

Zoek op dat moment niet naar de waarheid, laat gewoon je mening vallen. Je hoeft jezelf niet te beschermen, wie je echt bent wordt er niet door aangetast. Identificeer je niet met je verstand, met je gedachten, dus met je ego.

Kies altijd voor liefde en dus voor ‘’Wij’’. Dit zal alle ruzies meteen doen oplossen. Blijf niet hangen in je verhaal en in de onnodige strijd. Niemand word er beter van. Je gaat je rot voelen en je schiet er helemaal niets mee op. Je wilt ook helemaal geen ruzie met die persoon waar je zoveel van houdt. Kies voor liefde, dan kies je altijd voor jezelf.

Ik merk het nu ook weer bij mezelf, nu ik net samenwoon, dat ik steeds weer heel bewust moet stilstaan bij  het feit dat het ego weer bezig is. Iedere keer heel bewust worden wanneer er zich weer zo ’n moment voordoet, dat ik blijf kiezen voor liefde. Het ego en dus angst houdt geen stand wanneer er gekozen wordt voor liefde.

Dus wil jij in het huis wonen van gelijk hebben of wil jij in het huis wonen van liefde?

Liefde is het antwoord op ALLES!

 

Geplaatst op

Kun jij loskomen van je spullen?

Hoe gehecht ben jij? Hoe belangrijk zijn je spullen voor je? Kun jij ze makkelijk loslaten of kost het je enorm veel moeite?

Het is goed van tijd tot tijd alles op te ruimen. Opruimen geeft ruimte. Het loslaten van extra ballast dat je overal met je meesleurt.

Loslaten van spullen geeft je rust, geeft je weer lucht.

Binnenkort trek ik bij mijn vriend in. We gaan samenwonen. Hij heeft zijn huis al helemaal af en mijn spullen kun niet allemaal mee. Ja, ik kan alles oppotten in een box, maar dat is niets voor mij. Naar mijn mening moet alles blijven stromen.

Ik woon in een prachtig groot huis met een prachtige tuin. Ik heb hier jaren veel plezier van gehad.

Dit hele huis staat vol met spullen. In de loop der jaren verzameld en vooral veel gekregen van iedereen. Ik woon in een groot huis met wel twaalf kamers. Al deze kamers staan vol met spullen. Niet vol met spullen zoals verzamelaars doen, maar gewoon normaal. Van bedden, tot kasten, kantoorspullen en kleding. Een normaal gevuld huis. De meeste zouden zeggen, dat mijn huis nog vrij leeg is.

Mijn tuin is vrij groot. Het bestaat uit een enorm terras, een grasveld, een mooie bloementuin, een enorme schuur en een oprit. Door de jaren heen ook best wat leuke spullen voor in de tuin verzameld.

Nu is het zo, dat ik dus bij mijn vriend intrek en hij in een appartement woont met een klein balkon. Dit houdt in dat ik alle spullen voor de tuin moet wegdoen, en omdat het huis zo goed als af is, ook zowat alle andere spullen die ik heb.

Ik kom uit een gezin, waar armoede mijn hele leven een rol speelde. Dit was denk ik de reden dat mijn ouders nogal wat verzamelde. Hierdoor heb ik er best een allergie voor verzamelen gekregen. Ik zei altijd dat als ik op mezelf ging wonen, ik rust en ruimte in mijn huis wilde hebben en het dus zowat leeg moest zijn. Dit heb ik ook altijd gehad. Ondanks dat ik een groot huis heb, heb ik niet veel spullen voor een groot huis. Maar als je het tegenover een appartement zet, dan heb ik een verzameling aan spullen.

Nu ik ga verhuizen moet ik dus zowat alles weg doen. Dit kost me totaal geen moeite. Elk ding wat ik weg doe, geeft me ruimte en rust. Het voelt heerlijk. Ik verkoop wat ik kan verkopen, geef weg wat kan en mag vrienden, familie, buren en kennissen blij maken met mijn spullen. Dit is een heerlijk gevoel. Spullen zijn maar spullen. Het is materie, het is leeg. Het feit dat ik andere mensen laat stralen, dat gevoel is geweldig. Het fijne gevoel van rust en ruimte in mij, dat gevoel is immens heerlijk. Dat overstijgt alles.

Ik ben altijd al iemand geweest, dat als ik spullen langer dan een jaar niet meer gebruik, het weg gaat. Jaarlijks doe ik ook meerdere zakken kleding weg. Het voelt iedere keer weer als een bevrijding als ik het heb weggedaan. Opruimen en weggeven, maakt ruimte voor nieuw. Ik hou er van en kan er uren mee doorgaan. Er zijn genoeg mensen waarbij de mond openvalt, als ze zien dat ik mijn hele huis weggeef en verkoop. Maar het gevoel dat je ervoor terugkrijgt is zoveel belangrijker.

Daarnaast zijn spullen, maar materie. Is een huis en een tuin maar een huis en een tuin. Het feit dat ik een hele nieuwe frisse start maak en een mooie toekomst met mijn vriend tegemoet ga, daar kan niets tegenop.

Dat gevoel kan niet opboksen tegen materie. Dat is wat echt waardevol is in het leven.

Wanneer je doodgaat(overgaat), dan laat je ook ineens alles achter. Dan heb je ook niets meer aan je spullen. Je hebt wel wat aan het gevoel dat je bij mensen achterlaat en hoeveel mensen jij blij hebt gemaakt met je spullen. Je hebt mensen laten stralen, dat is wat echt belangrijk is.

Daarnaast is het goed om in het Hier en Nu te leven. Alle spullen heb je in je verleden verzameld. Het was toen van waarde. Dat wil niet zeggen, dat je het je je hele leven mee moet zeulen. Dat is enorm veel extra ballast dat je met je mee draagt.

Daarnaast is het niet goed om je te hechten aan spullen, aan materie. Alles is tijdelijk. Alles waar je je aan vastklampt, kun je ook weer kwijtraken. Het enige waar je gehecht aan zou moeten zijn, is het gevoel dat jijzelf hebt. Dat gevoel zou altijd goed moeten zijn. Daar mag je aan hechten.

Hetgeen wat echt waardevol en onbetaalbaar is, is de glimlach op een gezicht van een ander en het gevoel van vrijheid, rust en ruimte dat het mij geeft.

Geplaatst op

Mensen geven liefde of vragen om liefde

Iedereen doet vol zijn best en heeft zijn eigen lessen. Iedereen is eigenlijk op zoek naar liefde. Mensen geven liefde of vragen om liefde. En als mensen dus geen liefde geven, dan vragen ze om liefde. Hoe los je dit dus op? Door liefde te geven. Het is toch prachtig, als jij diegene dan die liefde kunt geven? Dat mensen het in eerste instantie niet laten zien, wil niet zeggen dat ze het niet nodig hebben. Vaak hebben juist de mensen, die het niet laten zien dat ze liefde nodig hebben, juist het meest liefde op dat moment nodig.

Het is heerlijk om mensen liefde te geven. Er is namelijk oneindig onbeperkt veel liefde om te geven. Liefde kan niet opraken. Er is altijd genoeg. Alles is liefde, dus het kan uberhaubt niet opraken. Ja je kunt liefde niet toelaten en in weerstand zijn, maar je kunt wel onbeperkt liefde geven. Het is juist zo, dat alles wat je geeft, ook weer bij je terug zal komen. Dus iedere keer als je liefde geeft, geef je eigenlijk liefde aan jezelf. Alles wat je geeft, komt bij je terug. Dat is toch heerlijk.

Je hoeft dus nooit meer bang te zijn, dat als je geeft en geeft, dat je jezelf benadeelt. Het komt namelijk allemaal weer bij je terug. Nu je dit weet, kun je dus ongelimiteerd weggeven, waar je ook komt. Wanneer je dit doet, omdat het voor jou prettig voelt, zal het altijd goed zijn.

Ik geloof er in dat alles liefde is en dat wij allen een manifestatie van liefde zijn. Doordat ik hier heilig in geloof zie ik een vriendelijk universum om me heen. Ik zie dat wij allemaal kinderen van God zijn. Voor mij is God, Liefde. En wij zijn Liefde en dus zijn wij God. Wij zijn allemaal Pure liefde en van nature goed. Ik geloof erin dat iedereen een prachtige Spirit is, een prachtige ziel. Niemand is hier op aarde gekomen om anderen het leven zuur te maken of om mensen te doden. Ik geloof er echt in dat mensen hier zijn gekomen met een mooie intentie om zoveel mogelijk te ervaren, te groeien en te genieten. En waar gaat het dan mis? Het gaat mis op het punt, als men vergeet dat men liefde is en God is en gaat luisteren naar het Ego. Wanneer men het ego als zijn gids aan neemt, dan neemt men krankzinnige besluiten. Het ego werkt vanuit angst. En angst is een gebrek aan liefde. Het tegenovergestelde van wat je eigenlijk werkelijk bent. Wanneer men God, Liefde, Hogere Zelf, Divine, als gids neemt, dus de Ware Zelf, dan neemt men besluiten die trouw zijn aan zichzelf. Dan volgt men het pad waarvoor het bedoeld is om hier te komen op aarde.

Vol genieten, liefde ontvangen en liefde in overvloed geven en delen. Daarom is men hier.

Daarom ben JIJ hier.